Relaxen in een hot spa en actief met een machete!
27-12
Wat is het bed hard en wat is het koud. Wij zijn zo blij dat we dekens hebben gekocht. Het is een onrustige nacht en met pijnlijke botten en spieren staan we al weer vroeg op.
Lisa en ik helpen bij met maken van het ontbijt. Er zijn wentelteefjes (brood, gedoopt in ei,melk en kaneel). Ik krijg als vegan geroerbakte groente en rijst. Ook nu is er weer volop fruit. En dat smaakt hier zoveel beter dan in Nederland.
Een korte trekking staat op het programma. Ik kan nog steeds niet mee en Marjolein haakt af omdat ze na de hike van gisteren veel last heeft van haar knieën.
We brengen een paar uurtjes relaxt door voordat we naar een natuurlijke hot spa gaan.
Wat heerlijk om in een echt heet bad te zitten. Zo ontspannend. Na al die koude en/of niet-douches, echt fantastisch.
Na de lunch (verpakt in bananenbladeren) gaan we met een machete onze eigen bamboo cup maken. Dat valt nog niet mee. De allereerste keer dat ik met een gigantische machete in de weer ben. Gelukkig heb ik al mijn vingers nog. Na de nodige inspanningen lukt het ons een enigszins toonbaar exemplaar te fabriceren. Best trots op. Met bewondering heb ik naar de Akha man gekeken, die, in de tijd dat wij aan het worstelen waren met onze cups, 5 prachtige cups maakte en chopsticks. We krijgen allemaal een beker en twee eetstokjes. Nice!
Morgen gaan we om 05:30 naar een Akha bruiloft. Tho zorgt voor passende jasjes. Na het diner rijden we naar 7Eleven en kopen kussens voor het bruidspaar. Op de markt nog twee manden, die we vullen met fruit, koekjes en andere lekkernijen. We kunnen immers niet zonder lege handen gaan....
Verblijf in een echt Akha village!
We worden wederom vroeg wakker, nog wat stijver door het slapen op harde matrassen. Toch even wat anders dan het waterbed thuis ;)
Vandaag staat er een kortere trekking op het programma, van een uur of drie. Mijn voet is nog steeds niet oké, dus ook vandaag kan ik niet mee doen helaas.
De meiden gaan met de gids op stap. Zij banen een weg door de jungle. Geen aangelegde paden, maar met een Akha gids met machete voorop.
Ondertussen rij ik met Nheung naar het volgende adres in een heus Akha village. Het is gemaakt door vrijwilligers. Marjolein en ik treffen het. We krijgen een privéhut met eigen sanitair. Het ziet er prachtig uit. Klein minpuntje, je raad het al, het bed is nog harder dan hetvorige, maar we beginnen er aan te wennen. Toch?
We hebben een heerlijke hangmat voor de deur en daar breng ik al lezend heerlijke uurtjes in door tot de hikers terug zijn van hun tocht. Ik wordt door een Akha dame voorzien van een noedel lunch. Heerlijk, life can be simple and beautiful!
‘s Avonds worden we getrakteerd op Italiaanse pastamet tomatensaus. Hoewel het Thaise eten heerlijk is, toch wel even fijn. We genieten er dan ook volop van. We kletsen en duiken redelijk vroeg ons bed in, want het koelt sterk af. Sterker nog, het is gewoon koud.
Een ongebruikelijke Kerst!
Merry Christmas!
Gek hoor, Kerst zonder je complete familie. Zo anders, het voelt ook niet echt als Kerst. Wel als een hele mooie dag!
Ik word wat stijf wakker. Het is wennen hoor, slapen op een harde ondergrond. We genieten van een prachtige zonsopgang rond 06:00 uur. Het is nog wat frisjes, dus kruipen we nog even terug. Ik heb nog steeds last van mijn hiel en kan er amper op lopen. Dus ik besluit, met pijn in het hart, niet mee te doen aan de hiking van 5 uur in de bergen. Erg jammer, maar het is niet anders.
De meiden vertrekken met de gids Tho en ik ga met Neungh, de chauffeur en de twee Thaise zusjes, eerst naar Chian Rai. Ik koop twee dekens, want de lakenslaapzakken die wij bij ons hebben, zijn echt te koud voor de volgende overnachtingen. De zusjes nemen afscheid.
Ik reis met Neungh verder naar de volgende plek in de bergen bij Doi Chang. We lunchen onderweg. Het eten is heet van temperatuur en erg lekker, fried rice with vegetables.
Ons nieuwe verblijf ziet er top uit. We hebben weer een bed, het matras is echter knetterhard. We gebruiken de aanwezige dekens om op te liggen en de gekochte om onder te slapen. In het huisje hebben we ook een badkamer, zo fijn! Het water is lauw.
Als iedereen weer terug is van de trekking wordt er gerust. Het bleek een zware tocht met veel klimmen en dalen, maar prachtig. Narjolein vond het vermoeiend, maar prachtig.
‘s Avonds eten noedels met stokjes op een plek, waar we genieten van een prachtigezonsondergang.
Bij terugkomst in ons kamp, wordt er een vuur gemaakt, drinken we samen wat en kletsen lekker.
Niet al te laat duiken we ons bed in.
Op de fiets in Thailand!
Het ontbijt in het hotel bestaat uit soep met vlees, dus voor mij geen ontbijt. Gelukkig hebben we nog een paar bananen en wat pinda’s.
Na het ontbijt komen onze nieuwe coördinator Tho, mister Joker en twee nieuwe reizigers, Lisa en Luise uit Duitsland erbij.
Wij halen onze mountainbikes op en gaan op de fiets naar het Boon Rawd Farm & Kun Khong National Park. Een prachtig park. We fietsen er rond, vliegen met de zipline naar beneden en eindigen bij een mini dierentuin, 1 giraffe, een stuk of 5 zebra’s en een paar runderen.
Vervolgens fietsen we naar de witte tempel Wat Rong Khun en kijken onze ogen uit. Voor de ingang wordt de hel uitgebeeld, met handen die in de lucht steken.
De witte tempel is echt prachtig!
De tempel is ontworpen door Chalermchai Kositpipat in 1997. Wat Rong Khun is gebouwd in een witte kleur om de reinheid van Boeddha weer te geven. Met witte mozaïek wordt de wijsheid van Boeddha weerspiegeld.
De bouw is nog in volle gang. De verwachting is dat het hele tempelcomplex, bestaande uit 9 gebouwen rond 2070 klaar is.
In 2014 heeft een aardbeving met een kracht van 6,3 op de schaal van Richter, Wat Rong Khun zwaar beschadigt. Door vele donaties is de In eerste tempel volledig hersteld.
Na een tijdje rondgedoold te hebben, klimmen we weer op onze mountainbikes en fietsen terug naar de fietsenverhuur.
We klimmen achterop de truck en rijden naar de Kun Khon waterval, een klim van zo’n 1600 meter. Ik weet niet wat het is, maar mijn hiel doet ineens ongelooflijk veel pijn en bemoeilijkt het klimmen en dalen.
De waterval is prachtig. Het is inmiddels wat afgekoeld, dus niemand wil nog zwemmen. We rijden met z’n allen naar het eerste onderkomen in de bergen. We zitten met z’n 7’en in de laadklep, 2 Thaise zusjes vergezellen ons, en dat is best krap. Het is behoorlijk afgekoeld en rillerig komen we aan.
Ons verblijf ligt in een prachtig gebied. Alle dames slapen in een grote ruimte. We liggen op matten op palmbladeren. Dat geeft nog een beetje vering, maar hard blijft het wel. We krijgen dekens, dus koud hebben we het niet. Er is een klein wc gebouwtje en zittend op het toilet heb je het allermooist denkbare uitzicht. Een toilet with a view.
Er brandt een vuur, we krijgen hete thee of water.
‘s Avonds gaan we naar de eigenaar van deze mooie plek en eten daar. Ze hebben rekening met mij gehouden, dus ik eet lekker vegan.
Een bijzondere dag.
Tempels en een fantastisch Italiaans diner!
Vandaag vertrekken we naar Chang Rai. Lunch om 11 uur. Tijd genoeg om nog even op stap te gaan in Chiang Mai met de tuktuk. We bellen Fah, de vrouwelijke tuktuk rijdster van gisteren. Haar tuktuk is uitgedost in tijgerprint en veruit de mooiste die we gezien hebben. Bovendien is Fah erg gezellig.
We starten met Wat Chedi Luang, daterend uit de 14e eeuw, een koninklijke tempel van de derde klasse. Chedi is een verthaising van het Sanskrietwoord cháitiya, letterlijk: heiligdom, in Thailand gebruikt als naam voor een stoepa.
Wat Chedi Luang werd in de 14e eeuw gesticht toen Koning Saen Muang Ma hier de as van zijn vader wilde bewaren. Na tien jaar bouwwekzaamheden bleven de gebouwen echter onvoltooid. Pas toen de koning stierf, zette zijn weduwe de bouw voort. Koning Tilokarat voltooide de bouw pas in het midden van de 15e eeuw. Het bouwwerk was toen 82 meter hoog en had een basis van 54 meter, en was daarmee het hoogste bouwwerk van het hele Lanna koninkrijk.
Na deze prachtige tempel brengen we een bezoek aan Wat Phra Singh,een boeddhistische tempel. Ook al zo mooi.
Tenslotte gaan we nog even naar de zilveren tempel, Wat Sri Suphan uit de zestiende eeuw. Vrouwen mogen echter niet naar binnen, grrr. Ondanks dat is het een prachtige tempel.
Na de lunch vetrekken we met de bus naar Chian Rai. Daar worden we bij het hotel gedropt. Onze coördinator, Sunday, neemt afscheid en vertrekt naar Singburi.
Even een beetje Thai food moe, besluiten we op zoek te gaan naar een Italiaans restaurant. We vinden Favola, bestellen een tuktuk en gaan op weg. De bestuurder heeft echter geen idee waar we heen willen, “die stomme toeristen ook”. Maar Google maps brengt uitkomst. Wij geven de aanwijzingen en de bestuurder brengt ons precies waar we moeten zijn, op een groot parkeerterrein bij een 5 sterren hotel. Toch blijken we goed te zitten en door even navraag te doen bij het hotel, worden we keurig via een geweldige tuin naar het restaurant geleid.
Het eten is verrukkelijk. Vers knoflookbrood, een heerlijke pasta, Yarden en Marjolein een heerlijk dessert. Voor mij is er een latte macchiato soy. Mmmm. Heerlijk. We zitten er uren. Genietend en kletsend. We missen de lichtshow van de klok om 19:00, 20:00 én 21:00, maar dat vinden we niet erg.
Met de taxi rijden we terug naar ons hotel.
Doi Pui Village, Wat Phratat Doi Suthep & Thai boxing
Vanochtend vertrekken we met onze taxi naar Doi Pui village, dat in de bergen ligt. We vinden er vele winkeltjes langs de weg naar boven. Overdekt, tegen de berghelling. We eindigen in een soort van parkje. De commercie heeft hier ook al haar intrede gedaan. Als je op de foto wilt met kinderen, dan moet je daarvoor betalen. Het is een leuke plek om even rond te lopen, het is oud, maar de authenticiteit gaat wel wat verloren door de hordes bezoekers en vele winkeltjes. Je kunt er goede zaken doen. 1 portemonnee voor 20 baht en 12 voor 100 baht. Grappig.
Na het dorpsbezoek rijden we door naar Wat Phrathat Doi Suthep, een boeddhistische tempel in de provincie Changwat Chiang Mai in Thailand. De tempel wordt ook wel Doi Suthep genoemd, al is dat de naam van de berg waar hij op gebouwd is. De tempel dateert van 1383 en wordt door vele Thai als heilig beschouwd.
Het verhaal van Doi Suthep is dat een monnik in een visioen de opdracht kreeg om te zoeken naar een relikwie. Hij vond het schouderbot van Buddha. Het was een magisch bot, dat licht gaf, kon verdwijnen, en zichzelf kon verplaatsen en verdubbelen.
De monnik liet het bot aan een koning zien. Het bot brak in tweeën, waarbij het ene deel werd ingemetseld in een tempel, en het andere op de rug van een witte olifant gelegd werd. De olifant werd losgelaten in de jungle. De olifant zou de de berg Doi Suthep beklommen hebben, daar drie keer getrompetterd hebben, en gestorven zijn. Op die plek staat nu de tempel van Doi Suthep.
De tempel is werkelijk prachtig! Via een trap met 309 treden, klim je naar boven. Daar kijk je vervolgens je ogen uit. Schoenen uit natuurlijk en genieten van al dat moois.
Na terugkomst bij het hotel zwaaien we Jonas uit en nemen we een duik in het zwembad.
‘s Avonds gaan we met z’n drietjes, Yarden, Marjolein en ik naar de Thai kickboks arena. Wat een spektakel. Een belevenis op zich. We zijn zowaar VIP’s en krijgen gratis drankjes. We worden met een tuktuk opgehaald én weer thuisgebracht. Wat een service!
Olifanten en Thaise handgemaakte parasols!
Vandaag bezoeken we het olifantenreservaat in Hang Chat - Wiang Tan en worden wij uit onverwachte hoek, door een olifant op een verfrissende douche getrakteerd. Het reservaat heeft een olifantenziekenhuis, het enige in Noord Thailand. Olifanten vanuit heel Thailand kunnen hier naartoe gebracht worden. Momenteel zijn er drie patiënten.
Na de olifanten bezoeken we de locale markt, waar ik een rugzak scoor voor zo’n 4 euro. Plus voor zowel Mar als ik een broek voor 2 euro per stuk. Nice!
Wederom een treinreis, nu naar Chiang Mai. Zo’n 3 uur later zijn we ingecheckt in het hotel. Tot het diner hebben we vrij. We besluiten naar Borsang te gaan. Daar worden papieren parasols volledig met de hand gemaakt. Het is er gezellig druk. Vrouwen zijn druk met het maken van parasols en kinderen versieren hun eigen parasol. Leuk.
‘s Avonds brengen wij een bezoek aan de night markt. Muziek, eten en allerlei kraampjes met spullen. Net een Kerstmarkt, maar dan de Thaise versie.
Treinen, tempels en workout in het park!
Vandaag reizen we van Uttaradit naar Lampang. Een treinreis van zo’n 4 uur. In de trein komen steeds mensen langs met etenswaar, dus honger hoef je niet te hebben.
In Lampang hebben we een kamer met uitzicht op een tempel. De rest van de middag hebben we vrij, dus trekken we er zelf op uit. We belanden in een park met heuse workout toestellen. Die proberen we natuurlijk uit.
Vervolgens bezoeken we één van de vele tempels.
Na terugkomst gaan we met de gids de Boeddhistische tempel Wat Phra Bat bezoeken. Mooi!
We sluiten de dag af met een bezoekje aan de local markt plus eten in een local tentje. Kost niet veel (zo’n 100 baht = € 2,70) inclusief water. Niet gek hè?
