Vanochtend vertrekken we met onze taxi naar Doi Pui village, dat in de bergen ligt. We vinden er vele winkeltjes langs de weg naar boven. Overdekt, tegen de berghelling. We eindigen in een soort van parkje. De commercie heeft hier ook al haar intrede gedaan. Als je op de foto wilt met kinderen, dan moet je daarvoor betalen. Het is een leuke plek om even rond te lopen, het is oud, maar de authenticiteit gaat wel wat verloren door de hordes bezoekers en vele winkeltjes. Je kunt er goede zaken doen. 1 portemonnee voor 20 baht en 12 voor 100 baht. Grappig.

Na het dorpsbezoek rijden we door naar Wat Phrathat Doi Suthep, een boeddhistische tempel in de provincie Changwat Chiang Mai in Thailand. De tempel wordt ook wel Doi Suthep genoemd, al is dat de naam van de berg waar hij op gebouwd is. De tempel dateert van 1383 en wordt door vele Thai als heilig beschouwd.

Het verhaal van Doi Suthep is dat een monnik in een visioen de opdracht kreeg om te zoeken naar een relikwie. Hij vond het schouderbot van Buddha. Het was een magisch bot, dat licht gaf, kon verdwijnen, en zichzelf kon verplaatsen en verdubbelen.

De monnik liet het bot aan een koning zien. Het bot brak in tweeën, waarbij het ene deel werd ingemetseld in een tempel, en het andere op de rug van een witte olifant gelegd werd. De olifant werd losgelaten in de jungle. De olifant zou de de berg Doi Suthep beklommen hebben, daar drie keer getrompetterd hebben, en gestorven zijn. Op die plek staat nu de tempel van Doi Suthep.

De tempel is werkelijk prachtig! Via een trap met 309 treden, klim je naar boven. Daar kijk je vervolgens je ogen uit. Schoenen uit natuurlijk en genieten van al dat moois.

Na terugkomst bij het hotel zwaaien we Jonas uit en nemen we een duik in het zwembad.

‘s Avonds gaan we met z’n drietjes, Yarden, Marjolein en ik naar de Thai kickboks arena. Wat een spektakel. Een belevenis op zich. We zijn zowaar VIP’s en krijgen gratis drankjes. We worden met een tuktuk opgehaald én weer thuisgebracht. Wat een service!